Z czego składa się cygaro:
Cygaro składa się z wkładki (liście w środku, dające ciało, moc, smak, częściowo aromat, oraz kulturę spalania), zwijacza (utrzymujący cygaro w kształcie, ma być przede wszystkim elastyczny) oraz pokrywy (zewnętrzny liść, ładny wygląd i aromat).
Prawidłowe przechowywanie cygar:
Optymalna wilgotność to 67-69%, w zależności od pochodzenia tytoniu. Obiegowa opinia o kubańskich cygarach brzmi, że lubią bardziej suche warunki, nawet do 62%. Cygara powinniśmy trzymać z dala od źródeł ciepła i bezpośredniego światła. Powinniśmy unikać również skoków wilgoci – bardzo nagłe mogą być bardziej szkodliwe od za niskiej/wysokiej wilgoci.
Problemy z cygarem:
Zbyt wilgotne cygara – ryzyko pleśni, kiepskie spalanie.
Zbyt suche cygara – ostry smak, wysuszone olejki i utrata aromatów.
Pleśń – najważniejsze odseparować zarażone cygara od innych, jeśli pleśń miała kontakt z innymi cygarami to jedno i drugie cygaro należy wyrzucić, jeśli dotykała humidora – przetrzeć spirytusem to miejsce.
Kiepski ciąg – za ciasno zwinięte liście, jeśli da się namacać „przytkane” zgrubiałe miejsca, albo rozgnieść palcami delikatnie to miejsce, albo wbić wykałaczkę od jej strony. Powód – zbyt wilgotne, źle zwinięte.
Robaczki w cygarze – zdarza się, sugerujemy niezwłoczne odseparowanie (jak przy pleśni. Zalecana jest również uważna obserwacja humidora. W skrajnych przypadkach nawet wymrażanie cygar.
Krzywe spalanie – złe odpalenie cygara (brak opalania, lub krzywe opalanie), źle przechowywane cygaro (np. nad źródłem wilgoci, bardziej wilgotne z jednej strony), zła konstrukcja cygara (zewnętrzne liście cygara palą się szybciej niż wewnętrzne).
Miejsce uprawy tytoniu:
Tytoń potrzebuje wilgoci i ciepła. Idealne warunki na uprawę liści do cygar to pomiędzy zwrotnikami raka i koziorożca, szczególnie w ich okolicach. Tradycyjnie uprawiane są na Karaibach i w Ameryce Środkowej, stamtąd pochodzi większość wysokiej jakości liści, ale często używa się także z Afryki (Kamerun), Filipin i Indonezji (Sumatra) czy Ekwadoru. Cenione są też liście z Connecticut w USA.
Tytoń lubi ciepło i wilgotność (tytoń robi się nawet w Polsce, lecz co najwyżej do papierosów i to gorszej jakości). Gleba, w przeciwieństwie do winorośli, im żyźniejsza tym jest lepsza. Najlepiej w płaskich dolinach otoczonych górami/wyżynami. Słońce – im mocniejsze, tym intensywniejszy, ciemniejszy i trudniej palący się tytoń.
Najlepsze cygara powstają w regionie upraw liści. Znikoma ilość manufaktur w Stanach, skoncentrowanych na lokalnym rynku. W Europie produkcja cygaretek, cygar maszynowych, cygar z suchego tytoniu i słabych jakościowo cygar.
Kolory cygar:
Z grubsza podstawowy podział: Jasne (Claro i odmiany), naturalne (Colorado itd.), Maduro (odmiany)
Maduro – kolor ciemny brąz/czarny nie jest naturalny, jest wynikiem dłuższej fermentacji w wyższej temperaturze wzmaga słodycz, dominują nuty czekolady/kawy, ziemi i przypraw. Tylko niektóre, bardzo grube liście się do tego nadają, np. Connecticut Broadleaf, Czy San Antonio (Meksyk) Arapiraca (Brazylia). Są bardziej ekonomiczne metody osiągania ciemnego liścia okrywowego (ciśnienie, para, malowanie) jednak oddają tylko wizualny efekt, nie smakowy.
Moc cygar:
Moc można rozumieć dwojako – zawartość nikotyny (jak bardzo kopie – jest to właściwe pojęcie mocy) i profil smakowy (intensywnie pikantny, lekko agresywny). Jest też budowa – analogicznie jak w winie, odczucia pełni smaku w ustach. Moc zależy od gatunku tytoniu i oddziaływania słońca na liście. Wszystkie liście to Nikotiana Tabacum. Często wyróżnia się w nazwie pochodzenie ziaren i upraw, np. Eduadorian Sumatra oznacza że ziarna z Sumatry były uprawiane w Ekwadorze.
Formaty cygar:
Podstawowe rozróżnienie to cygara Parejo (klasyczny kształt, proste boki i okrągła główka, nieważne jaka grubość i długość) i Figurado (wszystkie dziwnie wyglądające cygara od torped po culebry)
Rozmiar podaje się w 2 płaszczyznach – długość (centymetry/milimetry, w stanach używa się cale) oraz ring, czyli średnicę cygara – mierzy się w skali do 64, gdzie 64 to zawsze 1 cal (2,54cm) a 1 to 1/64cala.
Popularne rozmiary:
Corona: 14-15,3cm długości, ring 42-44
Churchill: 17,8cm, ring 47
Robusto: 12-14cm, ring 48-52
Panatela:13-19cm, 34-38 ring – chude i długie
Torpedo: kształt głowy ostro stożkowy, niczym pocisk boki proste (cały rdzeń cygara tej samej grubości)
Belicoso: torpeda z bardziej zaokrągloną głową,
Piramida: torpeda, któreś średnica rozszerza się z każdym centymetrem (najgrubsze przy stopie, najcieńsze przy głowie)
Perfecto: niczym w starych filmach, coraz grubsze aż do środka cygara, potem zaczyna się zwężać, aż do malutkiej stopy.
Formaty są zwyczajowo uznane ale nie zawsze mają u każdego producenta te same rozmiary (różnice pomiędzy robusto a robusto potrafią być znaczne), ponadto są liczne ich warianty, mniej lub bardziej tradycyjne (petit corona, petit tres corona, corona gorda, corona larga, grande corona, half corona, coronita) – są to różne formaty, pomimo zbieżności nazwy.
Kraj pochodzenia cygar:
W przypadku Kuby ma większe znaczenie. Wszystkie tytonie są z Kuby, praktycznie nie podają nigdy jakie rodzaje tytoniu wykorzystane.
Inne kraje używają importowanych tytoni. Np, w cygarze z Nikaragui stosuje się tytonie z Ekwadoru, Nikaragui Hondurasu i Dominikany i Peru. Przez to trudniej pisać o tak konkretnym stylu. Generalnie Nikaragua zwykle jest cielista, ciężka, mocna i wyrazista, Dominikana ma opinię tanich lekkich, cygar, ale jest miejscem narodzin naprawdę poważnych i krzepkich cygar, które mają bardziej klasyczny drzewno-korzenny charakter, Honduras bardziej aromatyczne i korzenne niż Nikaragua. Zdarzają się puros, gdzie producent używa tytoni tylko z kraju w którym się je zwija.
Brak komentarzy